O soğuk gecede kışın sert çağı,
Göklerin yüzüne bir vahşet çöktü.
Bilinmedi uçan güllenin sayı,
O gece Hocalı göz yaşı tökdü.
Namertler hücuma geçti aniden,
O gece her yanı al-kan ettiler.
Soykırım eyleyip o gün yeniden,
Hocalıyı darmaduman ettiler.
Vahşiler ne kadar canlar aldılar,
Ne çocuk bildiler, ne yaşlı, cavan.
Insan kılığına girmiş iblisler,
Günahsız halkıma tutdular divan.
Menfur niyyetini işe salarak,
Kız ve gelinlere küfür ettiler.
Sanki susamışdı o itler kana,
O gün Hocalının kanın içtiler.
Hamile kadının betnini yarıp,
Canlı körpeleri oda attılar.
En ağır saldırı bak o gün oldu,
Canlı insanlardan ocak çatdılar.
Hatta cesetleri kesip dökerek,
Onları koydular tanınmaz hâla.
Türkün dünyasına tecavüzdür bu,
Kisas kiyametde inanma qala.
Hocalı yaramız, kan yaddaşımız,
Bu yara sağalmaz, kanıyor heyhat.
O dinsiz, Allahsız, kansız caniler,
İnşAllah cezasın çekecek elbet!
Seadet Qerib Rzayeva
